บทอ่านจากหนังสือประกาศกเยเรมีย์ ยรม 23:1-6
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ “วิบัติแก่บรรดาผู้เลี้ยงที่ทำลายและทำให้ฝูงแกะที่เราเลี้ยงไว้กระจัดกระจายไป” ดังนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอลจึงตรัสกล่าวโทษบรรดาผู้เลี้ยงที่เลี้ยงดูประชากรของเราว่า “ท่านทั้งหลายขับไล่แกะของเราให้กระจัดกระจายไปและไม่ดูแลแกะเหล่านั้น ใช่แล้ว เราจะจัดการกับท่านทั้งหลายและกับกิจการชั่วร้ายของท่าน” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ “เราจะรวบรวมแกะที่รอดชีวิตของเราจากแผ่นดินทุกแห่งที่เราเคยขับไล่ให้เขาไปอาศัยอยู่ เราจะนำเขาทั้งหลายกลับมายังทุ่งหญ้าของเขาอีก เขาจะมีลูกดกและทวีจำนวนมากมาย เราจะแต่งตั้งผู้เลี้ยงให้เลี้ยงดูเขา เขาจะไม่ต้องกลัวและตกใจอีกต่อไป จะไม่มีแกะขาดไปแม้แต่ตัวเดียว” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูซิ วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะตั้งหน่อชอบธรรมให้แก่กษัตริย์ดาวิด เขาจะครองราชย์เป็นกษัตริย์และมีปรีชา เขาจะทำให้ความถูกต้องและความยุติธรรมเกิดขึ้นในแผ่นดิน ในรัชสมัยของพระองค์ยูดาห์จะรอดพ้น อิสราเอลจะดำเนินชีวิตอย่างปลอดภัย ทุกคนจะเรียกขานพระนามของพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นความชอบธรรมของเรา””
บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวเอเฟซัส อฟ 2:13-18
พี่น้อง บัดนี้ในองค์พระคริสตเยซู ท่านทั้งหลายซึ่งในอดีตเคยอยู่ห่างไกลได้เข้ามาอยู่ใกล้ เดชะพระโลหิตของพระคริสตเจ้า พระองค์คือสันติของเรา ทรงกระทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นหนึ่งเดียว โดยทรงทำลายกำแพงที่แบ่งแยกคือการเป็นอริต่อกันนั้นลงเสีย ทรงล้มเลิกธรรมบัญญัติพร้อมกับข้อบังคับต่างๆ เมื่อทรงรับเอาร่างกายเป็นมนุษย์เพื่อสร้างสันติ ทำให้ทั้งสองฝ่ายกลับเป็นมนุษย์ใหม่คนเดียวในพระองค์ ทรงทำให้ทั้งสองฝ่ายกลับคืนดีกับพระเจ้า รวมอยู่เป็นกายเดียว โดยทางไม้กางเขน ทรงขจัดการเป็นอริต่อกันนั้นเสียในพระองค์ พระองค์ได้เสด็จมาประกาศสันติเป็นข่าวดีสำหรับท่านทั้งหลายที่อยู่ห่างไกล และประกาศสันติเป็นข่าวดีสำหรับผู้ที่อยู่ใกล้ เดชะพระองค์เราทั้งสองฝ่ายจึงสามารถเข้าไปเฝ้าพระบิดาเจ้าได้ในพระจิตเจ้าองค์เดียวกัน
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก มก 6:30-34
เวลานั้น บรรดาอัครสาวกได้กลับมาเฝ้าพระเยซูเจ้าและทูลรายงานให้ทรงทราบถึงทุกสิ่งที่เขาได้ทำและได้สอน พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า ‘ท่านทั้งหลายจงมาพักผ่อนกับเราตามลำพังในที่สงัดระยะหนึ่งเถิด’ เพราะว่ามีคนไปมาจนพวกเขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะรับประทานอาหาร พระเยซูเจ้าพร้อมกับบรรดาอัครสาวกจึงลงเรือไปยังที่สงัดตามลำพัง ประชาชนหลายคนได้เห็นพระเยซูเจ้ากับบรรดาอัครสาวกแล่นเรือออกไป ก็คาดคะเนได้ว่า พระองค์จะทรงไปที่ใด จึงรีบเดินเท้าออกจากเมืองต่างๆไปที่นั่นและไปถึงก่อน เมื่อเสด็จขึ้นจากเรือ ทรงแลเห็นประชาชนมากมายก็ทรงสงสาร เพราะเขาเหล่านั้นเป็นดังฝูงแกะไม่มีคนเลี้ยง พระองค์จึงทรงเริ่มสั่งสอนเขาหลายเรื่อง