บทอ่านจากหนังสือปรีชาญาณ ปชญ.10:10-14
ปรีชาญาณนำเขาไปตามทางตรง แสดงให้เขาเห็นพระอาณาจักรของพระเป็นเจ้า สอนให้เขารู้จักสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ปรีชาญาณทำให้เขาประสบความสำเร็จในการงานของเขา ทำให้งานของเขาบังเกิดผลมากมาย
ปรีชาญาณอยู่เคียงข้างเขา เมื่อคนใจโลภรุมกันกดขี่เขา ช่วยเขาให้มั่งคั่ง ปรีชาญาณคุ้มครองเขาให้พ้นจากศัตรู ให้ปลอดภัยจากผู้ที่คอยดักทำร้ายเขา เมื่อเขาต่อสู้อย่างทรหด ปรีชาญาณให้รางวัลแก่เขาเพื่อสอนเขาว่า ความศรัทธาต่อพระเป็นเจ้าเข้มแข็งเหนือสิ่งใด
ปรีชาญาณมิได้ทอดทิ้งคนชอบธรรม ที่ถูกขายเป็นทาสทั้งคุ้มครองเขาให้พ้นบาป ปรีชาญาณลงไปในคุกกับเขา ไม่ยอมทิ้งเขา เมื่อถูกล่ามโซ่ตรวน จนกระทั่งช่วยให้เขาได้ถือคฑาครองราชย์อาณาจักร มีอำนาจเหนือผู้ที่เคยข่มเหง แสดงให้เห็นว่าผู้ที่เคยใส่ความเขาล้วนเป็นคนโกหก และให้เกียรติอันถาวรแก่เขา
บทอ่านจากจดหมายนักบุญยอห์นอัครสาวก ฉบับที่ 1 1ยน 4:7-16
ท่านที่รักทั้งหลาย เราจงรักกันเพราะความรักมาจากพระเจ้า และทุกคนที่มีความรัก ย่อมบังเกิดจากพระเจ้าและรู้จักพระองค์ ผู้ที่ไม่มีความรักย่อมไม่รู้จักพระเจ้า เพราะพระเจ้าทรงเป็นความรัก
ความรักของพระเจ้าปรากฏให้เราเห็นดังนี้คือ พระเจ้าทรงส่งพระบุตรพระองค์เดียวมาในโลก เพื่อเราจะได้มีชีวิตโดยทางพระบุตรนั้น ความรักอยู่ที่ว่าพระเจ้าทรงรักเรา และทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาเพื่อชดเชยบาปของเรา มิใช่อยู่ที่เรารักพระเจ้า
ท่านที่รักทั้งหลาย ถ้าพระเจ้าทรงรักเราเช่นนี้ เราก็ควรจะรักกันด้วย ไม่มีผู้ใดเคยเห็นพระเจ้า แต่ถ้าเรารักกัน พระเจ้าย่อมทรงดำรงอยู่ในเรา และความรักของพระองค์ในเราก็จะสมบูรณ์ เรารู้ว่าเราดำรงอยู่ในพระองค์ และพระองค์ทรงดำรงอยู่ในเรา เพราะพระองค์ประทานพระพรของพระจิตเจ้าให้เรานั่นเอง เราเห็นและเราเป็นพยานได้ว่า พระบิดาทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาเป็นพระผู้ไถ่โลก
ผู้ใดยอมรับว่า พระเยซูเจ้าทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า พระเจ้าย่อมทรงดำรงอยู่ในเขา และเขาย่อมอยู่ในพระเจ้า เรารู้และเชื่อในความรักที่พระเจ้าทรงมีต่อเรา พระเจ้าทรงเป็นความรัก ผู้ใดดำรงอยู่ในความรัก ย่อมดำรงอยู่ในพระเจ้า และพระเจ้าย่อมทรงดำรงอยู่ในเขา
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา ลก 22:24-30
บรรดาศิษย์โต้เถียงกันว่า ในกลุ่มของตนผู้ใดควรได้รับการยกย่องว่ายิ่งใหญ่ที่สุดพระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า
“กษัตริย์ของคนต่างชาติ ย่อมเป็นเจ้านายเหนือผู้อื่น และผู้มีอำนาจเรียกตนเองว่า เจ้าบุญนายคุณ แต่ท่านทั้งหลายจงอย่าเป็นเช่นนั้น ท่านที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดจงทำตนเป็นผู้น้อยที่สุด ผู้ที่เป็นผู้นำจงเป็นผู้รับใช้ ใครเล่ายิ่งใหญ่กว่ากัน ผู้ที่นั่งโต๊ะหรือผู้รับใช้ มิใช่ผู้ที่นั่งโต๊ะดอกหรือ แต่เราอยู่ในหมู่ท่านเหมือนเป็นผู้รับใช้จริงๆ”
“ท่านทั้งหลายเป็นผู้ที่ยืนหยัดอยู่กับเรา ในการทดลองที่เราได้รับ เราจัดพระอาณาจักรให้ท่านทั้งหลายดังที่พระบิดาทรงจัดไว้ให้เรา ท่านจะได้กินและดื่มร่วมโต๊ะกับเราในพระอาณาจักร และจะนั่งบนบัลลังก์พิพากษาอิสราเอลทั้งสิบสองตระกูล”