คอลัมน์”คนข้างวัด” : ไปต่อไป
ไปต่อไป ณ นาทีที่ความทรงจำเก่าหวนคืนมา ยามที่ต้องมาโดยสารรถไฟไทยเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายปลายทาง นานเท่าไหร่แล้ว? ที่ไม่ได้อยู่ในบรรยากาศแบบนี้ หลายสิบปีเลยทีเดียวที่เคยใช้บริการรถไฟไทยจากดอนเมืองเข้าสู่ใจกลางเมืองหลวงเพื่อมาทำงาน ช้าบ้าง สายบ้าง ตรงเวลาบ้าง ก็เป็นเรื่องธรรมดาของบริการสาธารณะไทย วันนี้กลับมาใช้บริการอีกครั้ง ทุกอย่างก็ยังคล้าย ๆ เดิม รถออกตรงเวลาจากหัวลำโพง ที่นี่มีรางวางเรียงราย เพื่อสับหลีกสับเปลี่ยนให้ขบวนรถต่าง ๆ เข้าออกอย่างปลอดภัย คนที่คิดระบบนี้ได้ต้องชื่นชมจริง ๆ การวางระบบขึ้นลงของรางนั้น รางนี้ ได้อย่างสอดประสาน เมื่อขบวนรถเข้าสู่รางปกติ ก็ต้องผ่านชุมชน ยังคงเห็นผู้คนที่มีที่พักริมทางรถไฟ มานั่งดื่มกิน โดยอาศัยขบวนรถไฟผ่านไปมาสร้างบรรยากาศหรรษายามเย็น รถไฟยังเดินทางมุ่งหน้าต่อไป นำความฝัน นำความหวังของใครหลายคน บรรทุกส่งไปให้ถึงยังที่ปลายหมายหมุด ในช่วงแรกของการกลับมาใช้บริการรถไฟ พอรถเริ่มออกจากสถานีก็รู้สึกตื่นเต้น เห็นนั่นนี่โน่น เป็นสิ่งละลานตา ละลานใจไปหมด ผ่านสถานีบางซื่อ สถานีใหญ่ที่สุด ที่กำลังจะเปิดมาแทนที่สถานีหัวลำโพง ความทันสมัยกำลังเข้าแทนที่ สิ่งเก่าค่อย ๆ กลายเป็นตำนาน… ครั้นพอนั่งไปนาน ๆ เข้า เริ่มเบื่อ เมื่อต้องอยู่กับที่เป็นชั่วโมง สองข้างทางมีแต่ความมืด สายลมปะทะใบหน้าจนหน้าเริ่มชาชิน หมดความตื่นเต้น มีแต่คิดว่าเมื่อไรจะถึงสักที […]