หน้าสารวัด : สมโภชพระวรกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า
บทอ่านจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ ฉธบ 8:2-3,14-16ก โมเสสได้พูดกับประชาชนว่า “จงระลึกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่านทรงนำท่านให้เดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารตลอดเวลาสี่สิบปี ทรงให้ท่านพบอุปสรรค เพื่อทดสอบดูว่าจิตใจของท่านเป็นอย่างไร จะปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์หรือไม่ พระองค์ทรงทำให้ท่านพบอุปสรรค ทรงปล่อยให้หิวโหย แล้วประทานมานนาเป็นอาหารเลี้ยงท่าน ซึ่งเป็นอาหารที่ทั้งท่านและบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน เพื่อจะสอนท่านว่า มนุษย์มิได้มีชีวิตอยู่ด้วยอาหารเท่านั้น แต่มีชีวิตด้วยพระวาจาทุกคำที่ออกจากพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า อย่ามีใจหยิ่งผยองจนลืมองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของท่าน ผู้ทรงนำท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์ที่ท่านเคยเป็นทาสอยู่นั้น พระองค์ผู้ทรงนำท่านผ่านถิ่นทุรกันดารอ้างว้างน่ากลัวนี้ ซึ่งเป็นที่อาศัยของงูพิษและแมงป่อง เป็นแผ่นดินแห้งแล้งไม่มีน้ำ พระองค์ทรงบันดาลให้น้ำไหลจากหินแข็งให้ท่านดื่ม พระองค์ประทานมานนาเป็นอาหารเลี้ยงท่าน” บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง 1 คร 10:16-17 พี่น้อง ถ้วยถวายพระพรซึ่งเราใช้ขอบพระคุณพระเจ้านั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระโลหิตของพระคริสตเจ้าหรือ และปังที่เราบินั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระกายของพระคริสตเจ้าหรือ มีปังก้อนเดียว แม้ว่าจะมีหลายคน เราก็เป็นกายเดียวกัน เพราะเราทุกคนมีส่วนร่วมกินปังก้อนเดียวกัน บทอ่านจากพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญยอห์น ยน 6:51-58 เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับฝูงชนชาวยิวว่า “เราเป็นปังทรงชีวิตที่ลงมาจากสวรรค์ ใครที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป และปังที่เราจะให้นี้ คือเนื้อของเราเพื่อให้โลกมีชีวิต” ชาวยิวจึงเถียงกันว่า “คนนี้เอาเนื้อของตนให้เรากินได้อย่างไร” พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านไม่กินเนื้อของบุตรแห่งมนุษย์ และไม่ดื่มโลหิตของเขา ท่านจะไม่มีชีวิตในตนเอง ผู้ที่กินเนื้อของเรา และดื่มโลหิตของเรา […]