คอลัมน์”คนข้างวัด” : นักธรรม(ทำ)
นักธรรม (ทำ) โควิด-19 ระลอกสามหนักหน่วงเหลือเกิน แต่ละวันยอดผู้ติดเชื้อสูงขึ้น จากที่เคยคิดว่าโควิดจะค่อย ๆ จางหายลาโลกไป ที่ไหนได้กลับเพิ่มความรุนแรงร้ายกาจขึ้น ทำเอาทุกที่เงียบราวสุสาน มาจริง เจ็บจริง ตายจริง ไม่อิงตัวแสดงแทน เราต้องเห็นใจหมอ พยาบาล และบุคลากรทางแพทย์ให้มาก ๆ ครั้นพอจะได้พักหายใจหายคอ ยังไม่ทันอากาศจะเต็มปอด อ้าว…เหนื่อยอีกแล้วหรือนี่! รอบนี้ยิ่งหนักและเหนื่อยขึ้นอีกหลายเท่าตัว ไหนจะต้องรับมือกับเสียงก่นบ่น เสียงเรียกร้อง ประชดประชันกระแนะกระแหน ไอ้ที่ปลงได้ก็มองเป็นความสวยงามของโลกมนุษย์ มีไม่น้อยก็ต้องระทดท้อกันบ้าง คนที่ทำก็ทำไป คนที่พูดก็พูดไปเรื่อย วิจารณ์ในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำนั้น ง่าย แต่ให้ตายเถอะ พวกนี้ก็ไม่กล้าลงมือทำซะด้วย สิ่งที่เราต้องมองดูว่าโควิดรอบนี้เกิดจากอะไรเล่า จากแหล่งที่เป็นอธรรมอบายมุขทั้งสิ้น ใช่หรือเปล่า จากความเห็นแก่ตัว เห็นแก่สุขชั่วครั้งชั่วคราว มีแต่ความสนุกที่นำทุกข์มหันต์มาให้ เราละเลยที่จะปฏิบัติตามระเบียบ ละเลยไม่ใส่ใจที่จะทำตามคำแนะนำ คิดว่าธุระไม่ใช่ ทั้งหลายทั้งปวงที่เกิดขึ้นกำลังสอนเราว่า การที่เราจะทำอะไรสักอย่าง โดยที่เราตั้งใจไว้ เเล้วทุกอย่างจะออกมาได้ดี เมื่อเราเริ่มลงมือทำไปเเล้ว เมื่อเรากระทำอย่างดีนั่นแหละคุณธรรมจะบังเกิด เราจึงจะเป็นนักธรรมต่อไปได้ และนักธรรมนี้จะทำเพื่อปกป้องคนอื่น ทำอะไรมองเห็นคนอื่นเป็นที่ตั้ง น้ำใจในยามนี้ คือ สิ่งสำคัญสุด อย่าให้ทุกอย่างพังทลายลงไป ด้วยความเห็นแก่ตัว ด้วยคำพูดดูถูกกัน […]